ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 9.58

ΟΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΤΟΥ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ" ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!

ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ:
«Τοις ευσεβείς μεν επαγγελλομένοις τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα τη ορθοδόξω και καθολική εκκλησία περί τε ψυχών ανθρωπίνων, και ουρανού και γης, και των άλλων κτισμάτων αναιδώς ή μάλλον ασεβώς επεισάγουσιν ανάθεμα (γ')».

Μετάφραση:
Σε όσους παριστάνουν τους ευσεβείς, ενώ, την ίδια στιγμή, εισάγουν με θράσος ή πολύ περισσότερο με ασέβεια στην Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία τις ασεβείς δοξασίες των ΕΛΛΗΝΩΝ και για τις ανθρώπινες ψυχές και για τον ουρανό και τη γη και για τα άλλα κτίσματα, ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ!
Τρεις φορές Ανάθεμα δηλαδή στους: Ορφέα, Θαλή, Αναξίμανδρο, Αναξιμένη, Πυθαγόρα, Ξενοφάνη, Παρμενίδη, Ζήνωνα, Εμπεδοκλή, Ηράκλειτο, Αναξαγόρα, Δημόκριτο, Σωκράτη, Πλάτωνα κ.α. ΟΛΟΙ οι Αναθεματισμοί: ΕΔΩ

ΚΑΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΕΔΩ: www.youtube.com/user/TileorasisDagkilas www.dailymotion.com/user/ArgyriosDagkilas

ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Στα τετραψήφια κρατικά νούμερα: 1142 – Κάπνισμα. 1517 - Φοροδιαφυγή. 1564 - Διαφθορά. 1520 - Καταναλωτές. 1521 – Ζημιές σε δημόσια έργα. 1305 – Εξόφληση ΟΤΕ. 1019 – Παραβάσεις οδηγών ταξί. 1889 – Συμπολίτες με αναπηρία. 1734 και 1735 – Ρύπανση. 1056 – Γραμμή SOS για τα παιδιά. 1572 - ΕΟΤ.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΓΙΑ (ΒΡΩΜΟ) ΤΗΛΕΦΩΝΙΕΣ, ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΔΩ (ΕΕΤΤ) : http://www.eett.gr/opencms/opencms/EETT/Consumer/Electronics/kataggelia.html
ΚΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ: http://www.forologoumenos.gr/report-tax-evasion.html

ΓΙΑ "ΣΔΟΕ" ΕΔΩ: info@sdoe.gr , kataggelies@sdoe.gr


Ευαισθητοποιηθείτε, καταγγείλτε τα ΠΑΝΤΑ, μην αφήνετε τους επιτηδίους και τα λαμόγια να σας γαμούν, κι εσείς με το δάχτυλο στο στόμα να φωνάζετε "αχ τι καλά, βοήθεια με γαμούν"! Ο ευαισθητοποιημένος πολίτης είναι ο ενεργός πολίτης. Είναι αυτός που δεν αφήνει την τύχη του, να την κουμαντάρουν άλλοι. Η καταγγελία της παρανομίας είναι μέσα στις υποχρεώσεις και την ηθική των ευαισθήτων πολιτών. Το μόνο που πρέπει να προσέξτε σοβαρά, είναι μην πάρτε στο λαιμό σας κάποιον αθώο.

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2018

ΝΑ ΤΟ ΧΑΊΡΕΣΤΕ ΤΟ “ΕΣΥ” ΣΑΣ.. ΝΑ ΤΟ ΒΆΛΤΕ ΚΕΙ ΠΟΥ ΞΈΡΕΤΕ!..

Αυτούς τους βρωμο-γιατρούς,
αυτά τα λέσια θέλετε να μας επιβάλλετε 
φασιστερά και σαν "οικογενειακούς"; 

Όλοι εσείς οι κόπροι που το δημιουργήσατε, σκοπό είχατε να διώξετε τους ασφαλισμένους από τα κρατικά ιατρεία, για να παίζουν... τόμπολα στο ραχάτι τους και στην ξάπλα τους, το αραλίκι τους, οι γιατροί με τις νοσοκόμες!
Ο εθισμός των γιατρών του “ΕΣΥ” με τους λαθροαλβανούς και τους λαθρομετάστες, επέβαλε άλλον τρόπο υποδοχής, περιθάλψεως, και στους γηγενείς Έλληνες.

 
Πριν από λίγες μέρες, στο Κ.Υ. Ζαγκλιβερίου. 
 
Ασθενής πηγαίνει σε γιατρό με ζωώδες παρουσιαστικό και αρκουδόφατσα, να τον εξετάσει. Προκαθορισμένο ραντεβού πριν από μέρες, αλλά ο γιατρός -πρώτο φάουλ- προτιμάει τον φίλο του με τον οποίο είχε πριν λίγη ώρα τηλεφωνική επαφή.


Με τούτα με κείνα... Ο φίλος να περιμένει στο διάδρομο... Ο γιατρός ξάδειασε, επιτέλους, με τους δικούς του φίλους και τα... συμπεθέρια, φώναξε και το όνομα του ασθενούς-ραγιά, με τον οποίο, το επαναλαμβάνουμε, είχε προκαθορισμένο ραντεβού μέσω του τηλεφωνικού κέντρου του Υγείας, από μέρες. 



Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ

-Γιατρέ...
-Το ξέρω, το ξέρω... Ήρθες για να σου γράψω φάρμακα. (Σ.σ.: ο γιατρός είδε το κουτί του εμβολίου  γρίπης στα χέρια τους ασθενούς, και την ετικέτα κάποιου άλλου φαρμάκου).
Ο ασθενής με έκπληξη.
-Όχι!.. Ήρθα για να με εξετάσεις... Δεν ξέρω αν είναι ο προστάτης μου...
Ο γιατρός στο άκουσμα “τι είναι” και "προστάτης" , έγινε τούρκος σαν κάποιος να του ξέσκισε κάποιος το πτυχίο!
-Μη μου λες εμένα τι είναι; Πες μου τι έχεις;


Ο ασθενής αναλύει στο γιατρό το πρόβλημα της υγείας του, που τον σφάζει και που τον πονάει, αλλά ο γιατρός τον διακόπτη συνεχώς, και θέλει να του πει ο ασθενής, αυτά που θέλει αυτός! Και όχι “τις δικές του τις ανοησίες”. Του ασθενούς.


Κάποια στιγμή, στη συζήτηση που ακολουθεί με τεταμένα νεύρα και των δυο, ο γιατρός βρίζει το σκατοσύστημα στον υπολογιστή μπροστά του, ενώ το χέρι του ψάχνει εναγωνίως ώρες, με το ποντίκι, να... ντουφεκίσει πιθανώς το γράμμα “α” κάπου στην οθόνη, ή στο πληκτρολόγιο!
Δεν σταματά να κατσαδιάζει τον ασθενή, κάθε φορά που αυτός θέλει να του πει κάτι, για μια ενόχληση που αισθάνεται επιπλέον. Την αρρώστια του.
Να σημειώσουμε πως οι μεγάλοι σε ηλικία γιατροί του δημοσίου, δυο πράγματα απεχθάνονται, γιατί όχι και σιχαίνονται όπως τα σκατά στη δουλειά τους. Τους ηλικιωμένους ασθενείς που τους επισκέπτονται, και το πληκτρολόγιο στον υπολογιστή τους. Και τα δυο τους θυμίζουνε πραγματικά σκατά!
-Καλά, καλά... Δεν θα φάμε όλη τη μέρα!.. 

Βλέποντας όμως τον ασθενή να έχει αλλάξει κάποιο χρώμα στο πρόσωπό του, συμβιβάζεται να του δώσει ένα παραπεμπτικό για μια αιματολογική εξέταση δίπλα. Ενώ προφασίζεται συνεχώς, ότι δεν είναι δικός του ασθενής, και δεν ξέρει τίποτα γι αυτόν. Αλλά ούτε μπαίνει στον κόπο και να τον γνωρίσει. Να τον μάθει. 
Μια άριστη επαφή με τον γιατρό, η οποία είναι και το καλύτερο φάρμακο για μια σωστή διάγνωση, είναι να πει ο ασθενής στον γιατρό με την παραμικρή λεπτομέρεια, το ιστορικό της υγείας του. Όλα από αυτό ξεκινούν.
 
Στην αντίδραση του αρρώστου.
-Γιατρέ, βλέπεις στο βιβλιάριό μου ότι παίρνω φάρμακα για την υπέρταση... Χρονίως... Με εξάμηνες συνταγές!.. Και δεν θα μου γράψεις το φάρμακο (που έχει ήδη αγοράσει ο ασθενής από το φαρμακείο), που ο άλλος γιατρός εδώ, στο ίδιο κέντρο υγείας, συνάδελφός σου, μέχρι τώρα μου τις έγραφε!.. Γιατί;
-Γιατί οι τελευταίες συνταγές που έγραψες, είναι τον Σεπτέμβριο του 2017...
-Κι αυτό τι σημαίνει; Ότι μου σταμάτησε η πίεση; Ή τα φάρμακα που χρωστάω στο φαρμακείο δεν τα αγόρασα; Τις συνταγές, το επαναλαμβάνω, τις εξέδωσε ο συνάδελφός σου εδώ... Σ’ αυτό το κέντρο υγείας.
-Να πας σ’ αυτόν να στις γράψει...


Ο ασθενής τον βλέπει στα μάτια και τον ζυγίζει. Ο γιατρός φαίνεται άρχισε να αντιλαμβάνεται τις αηδίες που εκστομίζει, αλλά συνεχίζει αγέρωχος και ωραίος. Είναι Έλληνας... Είναι γιατρός... Είναι λεβέντης!.. Δοξάστε τον!..
-Άκου, άκου... Δεν θα φάω τη μέρα μου μαζί σου!..
Ο ασθενής αρχίζει να μαζεύει τα χαρτιά του νευριασμένος. Ο γιατρός τον παρακολουθεί μουδιασμένα...
-Και δεν θα μ’ εξετάσεις!.. Γι’ αυτό δεν ήρθα; Για να μ’ εξετάσεις; 
-Όχι, δεν θα σ’ εξετάσω...
-Ούτε καν, καταδέχτηκες να μου πάρεις την πίεση!.. Τη στιγμή που βλέπεις κιόλας ότι είμαι υπερτασικός χρόνια;
-!..
Ο ασθενής δυνατά για ν’ ακουστεί.
-Μπρααάβο γιατρέ!.. Να είσαι καλά!.. Καλημέρα!.. Να είναι καλά κι “αυτοί” που σε “κομματώνουν”!
Και στο διάδρομο μουρμουρίζοντας.
-Γιατί αν ήσουν έξω πανύβλακα... Στον ιδιωτικό τομέα... Θα ψοφούσες στην πείνα!



 /*/
 
Το έχω πει πολλές φορές, πως αντιμετωπίζω αλλιώς τους γιατρούς, και πως έχω την δική μου φιλοσοφία γι’ αυτούς. Γι αυτό και έχω αρπαχτεί με πολλούς άγρια! Πολλές φορές. Αν ήμουν εγώ στη θέση του φίλου, θα είχα σβερκώσει τον εν λόγω γιατρο-κερχελέ, και θα είχε γίνει το έλα να δεις!
Οι γιατροί κομπάζουν σαν γύφτικα σκεπάρνια ότι “σώζουν ζωές”! Και με υπέρμετρο εγωισμό, αλλά και ματιά, ύφος θεού, κατακεραυνώνουν τους ασθενείς τους, αυτοί ξέρουν!.. Δεν θέλουν παραπανίσια λόγια 
Το γεγονός είναι ότι δεν ξέρουν, τίποτα. Απολύτως, τίποτα!  Και ότι ποτέ, δεν έσωσαν κανέναν! Αυτή είναι και η μεγάλη πλάνη που ζουν. Για τον απλούστατο λόγο, όταν ο άνθρωπος είναι να πεθάνει, δεν τον σώζει, και πάλι, απολύτως, τίποτα! Ακριβώς, αυτό είναι και το σημείο που οι γιατροί ομολογούν με ντροπή, “ένα ξέρουμε, ότι δεν ξέρουμε τίποτα”! Το σωκρατικό “Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα”!
Αυτή είναι και η φιλοσοφική βάση, γύρω από αυτήν, η συμπεριφορά των ανθρώπων πρέπει να περιστρέφεται.
Θα μου πείτε, τώρα... Αν είναι έτσι... Πεπρωμένο... Τότε τι τους θέλουμε τους γιατρούς και γιατί πηγαίνουμε σ’ αυτούς; 

Ευθαρσώς θα σας πω, πως, και πεπρωμένο είναι, και τους γιατρούς τους θέλουμε. Τους έχουμε ανάγκη. Γιατί οι γιατροί, όπως και όλοι οι άλλοι, είναι καθαρά επαγγελματίες. Τεχνίτες. Και όπως χρειαζόμαστε όλους τους άλλους επαγγελματίες τεχνίτες στη ζωή μας, έτσι χρειαζόμαστε και αυτούς. 
Κανένας μηχανικός δεν θα μας δώσει εγγύηση ότι το σπίτι μας δεν θα πέσει να μας πλακώσει με κάποιον σεισμό. Όπως και κανένας μαραγκός, δεν θα μας δώσει καμιά εγγύηση ότι το κρεβάτι μας κάποια στιγμή δεν θα χαλάσει στη ροή του χρόνου. Έτσι είναι και οι γιατροί. Δεν μπορούν, ή είναι ανίκανοι να μας δώσουν την οποιαδήποτε εγγύηση για τη ζωή μας!
Τότε γιατί προστρέχουμε σ’ αυτούς; 

  • Πρώτον, γιατί είναι μέρος του συστήματος.
  • Δεύτερον, γιατί πρέπει να πάμε, 
  • και Τρίτον, το κυριότερον, γιατί απλά και ανθρώπινα, φοβόμαστε! 
Ο φόβος είναι που χτυπάει την πόρτα των γιατρών και όχι εμείς! Αν δεν φοβόμασταν, δεν θα πηγαίναμε ποτέ. 
Οι κοινωνίες των ανθρώπων επέζησαν για εκατομμύρια χρόνια χωρίς γιατρούς και ιατρική πάνω στη γη. Η τελευταία στα ζώα είναι ανύπαρκτη! Σήμερα θα αφανιστούμε, ας μου επιτραπεί η έκφραση, και από τους γιατρούς.
 

Αν διαβάσει κάποιος τον όρκο του Ιπποκράτους, δεν θα βρει πουθενά την εγγύηση ή την περηφάνια, εγωισμό ότι ο γιατρός σώζει ζωές! Λέει συγκεκριμένα ο όρκος του Ιπποκράτους:
“Ὄμνυμι Ἀπόλλωνα ἰητρὸν, καὶ Ἀσκληπιὸν, καὶ Ὑγείαν, καὶ Πανάκειαν, καὶ θεοὺς πάντας τε καὶ πάσας, ἵστορας ποιεύμενος, ἐπιτελέα ποιήσειν κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν ὅρκον τόνδε καὶ ξυγγραφὴν τήνδε.
Ἡγήσασθαι μὲν τὸν διδάξαντά με τὴν τέχνην ταύτην ἴσα γενέτῃσιν ἐμοῖσι, καὶ βίου κοινώσασθαι, καὶ χρεῶν χρηίζοντι μετάδοσιν ποιήσασθαι, καὶ γένος τὸ ἐξ ωὐτέου ἀδελφοῖς ἴσον ἐπικρινέειν ἄῤῥεσι, καὶ διδάξειν τὴν τέχνην ταύτην, ἢν χρηίζωσι μανθάνειν, ἄνευ μισθοῦ καὶ ξυγγραφῆς, παραγγελίης τε καὶ ἀκροήσιος καὶ τῆς λοιπῆς ἁπάσης μαθήσιος μετάδοσιν ποιήσασθαι υἱοῖσί τε ἐμοῖσι, καὶ τοῖσι τοῦ ἐμὲ διδάξαντος, καὶ μαθηταῖσι συγγεγραμμένοισί τε καὶ ὡρκισμένοις νόμῳ ἰητρικῷ, ἄλλῳ δὲ οὐδενί.
Διαιτήμασί τε χρήσομαι ἐπ' ὠφελείῃ καμνόντων κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν, ἐπὶ δηλήσει δὲ καὶ ἀδικίῃ εἴρξειν.
Οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον, οὐδὲ ὑφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε. Ὁμοίως δὲ οὐδὲ γυναικὶ πεσσὸν φθόριον δώσω. Ἁγνῶς δὲ καὶ ὁσίως διατηρήσω βίον τὸν ἐμὸν καὶ τέχνην τὴν ἐμήν.
Οὐ τεμέω δὲ οὐδὲ μὴν λιθιῶντας, ἐκχωρήσω δὲ ἐργάτῃσιν ἀνδράσι πρήξιος τῆσδε.
Ἐς οἰκίας δὲ ὁκόσας ἂν ἐσίω, ἐσελεύσομαι ἐπ' ὠφελείῃ καμνόντων, ἐκτὸς ἐὼν πάσης ἀδικίης ἑκουσίης καὶ φθορίης, τῆς τε ἄλλης καὶ ἀφροδισίων ἔργων ἐπί τε γυναικείων σωμάτων καὶ ἀνδρῴων, ἐλευθέρων τε καὶ δούλων.
Ἃ δ' ἂν ἐν θεραπείῃ ἢ ἴδω, ἢ ἀκούσω, ἢ καὶ ἄνευ θεραπηίης κατὰ βίον ἀνθρώπων, ἃ μὴ χρή ποτε ἐκλαλέεσθαι ἔξω, σιγήσομαι, ἄῤῥητα ἡγεύμενος εἶναι τὰ τοιαῦτα.
Ὅρκον μὲν οὖν μοι τόνδε ἐπιτελέα ποιέοντι, καὶ μὴ ξυγχέοντι, εἴη ἐπαύρασθαι καὶ βίου καὶ τέχνης δοξαζομένῳ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐς τὸν αἰεὶ χρόνον. παραβαίνοντι δὲ καὶ ἐπιορκοῦντι, τἀναντία τουτέων”.


Δηλαδή:
“Ορκίζομαι στο θεό Απόλλωνα τον ιατρό και στο θεό Ασκληπιό και στην Υγεία και στην Πανάκεια και επικαλούμενος τη μαρτυρία όλων των θεών ότι θα εκτελέσω κατά τη δύναμη και την κρίση μου τον όρκο αυτόν και τη συμφωνία αυτή.
Να θεωρώ τον διδάσκαλό μου της ιατρικής τέχνης ίσο με τους γονείς μου και την κοινωνό του βίου μου. Και όταν χρειάζεται χρήματα να μοιράζομαι μαζί του τα δικά μου. Να θεωρώ την οικογένειά του αδέλφια μου και να τους διδάσκω αυτήν την τέχνη αν θέλουν να την μάθουν χωρίς δίδακτρα ή άλλη συμφωνία.
Να μεταδίδω τους κανόνες ηθικής, την προφορική διδασκαλία και όλες τις άλλες ιατρικές γνώσεις στους γιους μου, στους γιους του δασκάλου μου και στους εγγεγραμμένους μαθητές που πήραν τον ιατρικό όρκο, αλλά σε κανέναν άλλο.
Θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω. Ούτε θα δίνω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη.
Παρομοίως, δεν θα εμπιστευτώ σε έγκυο μέσο που προκαλεί έκτρωση. Θα διατηρώ αγνή και άσπιλη και τη ζωή και την τέχνη μου. Δεν θα χρησιμοποιώ νυστέρι ούτε σε αυτούς που πάσχουν από λιθίαση, αλλά θα παραχωρώ την εργασία αυτή στους ειδικούς της τέχνης.
Σε όσα σπίτια πηγαίνω, θα μπαίνω για να βοηθήσω τους ασθενείς και θα απέχω από οποιαδήποτε εσκεμμένη βλάβη και φθορά, και ιδίως από γενετήσιες πράξεις με άνδρες και γυναίκες, ελεύθερους και δούλους.
Και όσα τυχόν βλέπω ή ακούω κατά τη διάρκεια της θεραπείας ή και πέρα από τις επαγγελματικές μου ασχολίες στην καθημερινή μου ζωή, αυτά που δεν πρέπει να μαθευτούν παραέξω δεν θα τα κοινοποιώ, θεωρώντας τα θέματα αυτά μυστικά.
Αν τηρώ τον όρκο αυτό και δεν τον παραβώ, ας χαίρω πάντοτε υπολήψεως ανάμεσα στους ανθρώπους για τη ζωή και για την τέχνη μου. Αν όμως τον παραβώ και επιορκήσω, ας πάθω τα αντίθετα”.


Όπως βλέπετε, πουθενά ο Ιπποκράτης στον όρκο του δεν παριστάνει τον θεό. Πουθενά δεν λέει ότι θα σώσει κάποιον από τον θάνατο, ενώ μιλάει για τέχνη -κάτι που ξέχασαν τελείως οι σημερινοί γιατροί- όπως όλες οι τέχνες, την οποία θα υπηρετήσει “κατά δύναμιν και κατά κρίση”


Σε άλλα σημεία ο Ιπποκράτης, θεωρεί την τέχνη του “βοήθεια προς τους ασθενείς”. Αυτό είναι στην κυριολεξία της λέξεως η ιατρική! Βοήθεια!.. Ενώ εκεί που επεμβαίνει ο θάνατος, αρνείται να δώσει "θανατηφόρο φάρμακο", παραμερίζει και τον αφήνει απλά να κάνει τη δουλειά του.
Από όλα τα παραπάνω, αυτό το γιατροβόδι, αυτό το κτήνος της ιατρικής του Κέντρου Υγείας του Ζαγκλιβερίου, το σιχαμερό και απαίσιο, το βρωμερό, χωρίς ίχνος ανθρωπιάς και γιατροσύνης, (αρνούμαστε να γράψουμε το όνομά του γιατί θα του κάνουμε τζάμπα διαφήμιση... Η κακή διαφήμιση είναι και η καλύτερη), που αντιμετώπισε βάρβαρα, βάναυσα, υπεροπτικά, αλαζονικά, εξουσιαστικά τον φίλο ασθενή, δεν έχει ιδέα, ή φαίνεται στην μωροέπαρσή του και τον μωροεγωισμό του που έδωσε τον όρκο, να τα ξεχνάει όλα!


Όχι μόνον δεν “βοήθησε”, ως όφειλε τον άρρωστο! Όχι μόνον δεν τον “υπηρέτησε κατά δύναμιν” που λέει ο όρκος! 
Αλλά αν μπορούσε, θα του έδινε μια και το... θανατηφόρο φάρμακο, στο καθημερινό χουζούρι και την ξάπλα του που του χάλασε, αγκαλιά το καλοριφέρ φουλ του γραφείου του, στο κέντρο υγείας του Ζαγκλιβερίου


[]

Δεν υπάρχουν σχόλια: