“ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟΣ”... ΠΟΙΟΣ “ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟΣ”;

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Το 1974, ήταν έτος αρχής της μεταπολιτεύσεως, μιας νέας αρχής για την Ελλάδα, αφού η πατρίδα μας έβγαινε από μια μακρόχρονη δικτατορία, στην οποία πάρα πολλά πράγματα στη συμπεριφορά των πολιτών δεν επιτρέπονταν, ή για όσους το επιθυμείτε κι έτσι, απαγορεύονταν ρητώς και κατηγορηματικώς. Μέσα σ' αυτά, και ο τρόπος του συνδικαλίζεσθαι.

Αμέσως μετά από το 1974, λοιπόν, πολλά πράγματα άρχισαν να αλλάζουν στη χώρα μας (αποδεδειγμένα σήμερα προς την καταστροφή), μαζί μ' αυτά στο χώρο του πολιτισμού, ήταν και η εμφάνηση πολιτιστικών σωματείων στη Χαλκιδική, ένα πραγματικό κίνημα για την εποχή εκείνη, το οποίο ξεκίνησε μέσα από το “Σύλλογο Φοιτητών Χαλκιδικής”, το μοναδικό σωματείο στη Βόρειο Ελλάδα, το οποίο δεν έκλεισε η “7ετία”.

Τα μέλη του Συλλόγου φοιτητών Χαλκιδικής (Πρίγγιπος Νικολάου 10, στη Θεσσαλονίκη) το καθένα απ' όπου κατάγονταν, φρόντισε για τη δημιουργία πολιτιστικού σωματείου στον τόπο του, ως πρώτο σ' αυτά δημιουργήθηκε ο “Σίθων” Νικήτης, με δεύτερο τον σύλλογο “Παλαιοχωρινών” στο Παλιοχώρι. Τρίτο τον “Απολλώνειο” στα Σανά. Ενώ η “Πολιτιστική Εταιρεία Αρναίας”, δημιουργήθηκε αμέσως μετά, τέταρτη στη σειρά. Για πολλά χρόνια τα σωματεία αυτά, είχαν και μεταξύ τους αγαστή, φιλική, φιλικότατη σχέση και συνεργασία.

Τον “Απολλώνειο” στα Σανά τον δημιούργησε ένας -ο υπογράφων το άρθρο- ο οποίος “παρέσυρε” και άλλα 20 ιδρυτικά μέλη, τα οποία έθεσαν την υπογραφή τους σε ένα καταστατικό, και πάλι δημιουργίας, συντάξεως του υπογράφοντος, το οποίο αναγνώρησαν στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Το 1975.

Ως πρώτο συμβούλιο του σωματείου, διορισθέν από το πρωτοδικείο, ήταν μέλη μέσα από το καταστατικό με πρόεδρο τον υπογράφοντα, το οποίο και επεκράτησε στις πρώτες εκλογές παμψηθεί, αλλά και για μετέπειτα, επτά ολόκληρα χρόνια, μέχρι το 1982, ο ίδιος πρόεδρος μέσα από εκλογές, πάντοτε, εναλλάχθηκε αρκετά από τα ιδρυτικά μέλη στο Συμβούλιο, καθώς και από τα νέα εγγεγραμμένα.

Σ' αυτή την περίοδο ο “Απολλώνειος” έφθασε να απαριθμεί ταμιακώς εντάξει για κάθε εκλογικό δικαίωμα και καταστατική υποχρεωση, πάνω από 200 μέλη. Γύρω στα 250. Με αποφάσεις του Δ.Σ. το σωματείο ανοίχθηκε και σε νέες εγγραφές, αυστυρός όμως παρέμεινε ο καταστατικός όρος, απαράβατος, ο ένας των γονέων του υποψηφίου μέλους ή ο ίδιος, έπρεπε να έλκει την καταγωγή του από τα Σανά, αλλιώς η εγγραφή του στο σύλλογο και στη δύναμη του “Απολλωνείου”, ήταν αδύνατη.

Στο χρονικό διάστημα από το 1975 έως το 1982, το σωματείο γνώρισε μέρες δόξης λαμπρές. Είχε γίνει πραγματικό πολιτιστικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής -άνθρωποι συνέρρεαν από παντού στις σκδηλώσεις του- με δραστηριότητες συχνές διαλέξεις, εκδρομές, συνεστιάσεις, χορούς, εκθέσεις εικαστικών και άλλων, βραβεύσεις μαθητών και μαθητριών όλων των σχολείων. Δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι τις συνεστιάσεις και τους χορούς του “Απολλωνείου”, γλυκοκοίταζαν πάρα πολλοί υψηλά ιστάμενοι του δημοσίου της Χαλκιδικής, οι οποίοι αγωνιούσαν και για κάποια πρόσκληση από το σωματείο σ' αυτές όατν γίνονταν.

Στην 7χρονη αυτή πορεία του Συλλόγου, φανατικός πολέμιος και πραγματικός εχθρός, στάθηκε ο “Αμίν Νταντά” (πετυχημένο παρατσούκλι για την εποχή που του κόλλησαν -μια και ο Αμίν στην Ουγκάντα είχε τα... γιορτινά του), ο επί σειρά ετών πρόεδρος και πρόεδρος εκλεκτός της δικτατορίας, κολλυβογράμματος μιας-δυο τάξεων του δημοστικού σχολείου, Βασίλειος Χ. Παναγιωτίδης. Ο άνθρωπος που κράτησε το χωριό σε μια στείρα “προσφυγική” πολιτική χωρισμένο στα δύο, και το κρατάει σατανικά ακόμα.

Δεν ήταν ούτε μία ούτε δυο οι μηνύσεις που έκανε στο σωματείο, αλλά και σε μέλη του από καθαρή ζηλοφθονία, ιδίως στους διευθυντές και αρχισυντάκτες της Εφημερίδος “Ζερβοχώρια”, ιδιοκτησίας του σωματείου, την μία από τις τρεις εφημερίδες του είδους που κυκλοφορούσε στη Χαλκιδική την εποχή εκείνη, ο “Σίθων” η άλλη, και οι “Αντίλλαλοι Αρναίας” η τρίτη.

Δεν ήταν ούτε μία, ούτε δυο φορές, επίσης, που ο θαραπαμένος αυτός “προεδρίσκος”, έφαγε ουκ ολίγον δούλεμα ή “φτύσιμο” από τους δικαστές στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι δεν καταλάβαιναν και πως; ένας “πρόεδρος” ενός χωριού, μπορεί να πάει τόσο ενάντια, ή τόσο αντίθετα σε ένα πολιτιστικό σωματείο με τέτοια δραστηριότητα.

Σε ένα δικαστήριο μάλιστα, όπου πήγε τον υπογράφοντα για “καταπάτηση ιδιοκτησίας του δημοσίου” (για λογαριασμό της Κοινότητος), από περίφραξη (δημόσιο δρόμο μπροστά στην εκκλησία) 0,45 τ.μ., ο πρόεδρος είχε γίνει τούρκος, και παρά λίγο να τον πετάξει με τις κλωτσιές από την αίθουσα, αλλά συγκρατούμενος, τον ξεμπρόστιασε: “Δεν ντρέπεσαι;” του είπε. “Πρόεδρος άνθρωπος του χωριού, έφερες τον κατηγορούμενο στο δικαστήριο, για 0,45 τ.μ. γη, που μόνο στη φαντασία σου μπορεί να είναι; Άει να χαθείς, πήγαινε από δω...”. Και φυσικά, η απόφασή του για την κατηγορία, ήταν απαλλακτική έναντι του κατηγορουμένου.

Αυτός ο “καλός άνθρωπος” όμως για κάποιους οικείους ασχέτους, δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε απτόητος τις μηνύσεις. Όπου σε ένα άλλο δικαστήριο, κάποιος άλλος πρόεδρος, τον αποκάλεσε οργίλως “αρρωστημένα δικομανή”.

Στις δραστηριότητες του “Απολλωνείου”, το αποκορύφωμα μπορεί να χαρακτηριστεί η έκδοση εφημερίδος με την επωνυμία “Ζερβοχώρια”, προτοφανές γεγονός για τα κρατούντα της εποχής εκείνης, ιδέας και εκτελέσεως και πάλι του υπογράφοντος, ο οποίος παρέμεινε Διευθυντής Συντάξεως ή Αρχισυντάκτης και Συντάκτης, για όλη την χρονική διάρκεια που εκδίδονταν η εφημερίδα. Αυτή δεν είχε συγκεκριμένο χρόνο εκδόσεως, εκδίδονταν περιοδικά, και όποτε είχε το σωματείο χρήματα. Αλλά ένα μεγάλο μέρος της εκδόσεως, κάλυπτε πάντα το προσωπικό βαλάντιο του ιδρυτού και εμπνευστού της, Αργυρίου Γ. Δαγκίλα. Για ένα διάστημα Διευθυντής συντάξεως, υπήρξε και ο Βασίλειος Αθ. Διαμαντής, ο οποίος "ετρωγε" και τις μηνυσεις του Βασιλείου Παναγιωτίδη.

Σήμερα τα πολύτιμα και δισεύρητα αυτά τεύχη, ιστορικά, της εφημερίδος “Ζερβοχώρια”, είναι ιδιοκτησίας (όσα έσωσε), του Αργυρίου Γ. Δαγκίλα.

Άλλη σοβαρή, σοβαροτάτη δραστηριότητα του “Απολλωνείου”, υπήρξε η ίδρυση δανειστικής βιβλιοθήκης, η οποία απαρριθμούσε περίπου 500 τόμους! Και στεγάζονταν στα γραφεία του σωματείου. Τα βιβλία αυτά, και πάλι ο υπογράφων, συνέλλεξε ένα-ένα από διάφορα βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης, είτε δωρεές φίλων βιβλιοπωλών, είτε αγοράζοντάς τα, επ' αμοιβή.

Στην διάλυση ουσιαστικά του σωματείου, λίγα χρόνια μετά το 1982, τα βιβλία αυτά κατέληξαν ληστευμένα από τα “μέλη” των μετέπειτα “προεδρείων” και όχι μόνον, στις προσωπικές βιβλιοθήκες, στα σπίτια τους. Όχι πως εκεί τα διάβασε κανείς, αλλά να, έτσι για... μορφατάρια.

Το 1982, ο υπογράφων πάντα πρόεδρος του Απολλωνείου, είχε ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα. Που τον έβγαλε έξω από κάθε δραστηριότητα, για περίπου έξι μήνες. Εν τη γεννέσει του ατυχήματος, άφησε έτοιμο, πριν, στα γραφεία του “Απολλωνείου”, το 8ο φύλλο των “Ζερβοχωρίων”, να το ταχυδρομήσουν στους αποδέκτες του, τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. του σωματείου.

Αυτά κάτι παιδάρια, ανίκανα άβουλα και αμούστακα (Βασίλειος Ι. Δαγκίλας και Παναγιώτης Ι. Κρημιανιώτης), συνεπικουρούμενα και από έναν γελοίο μεγαλύτερο παπαδογιό (παπά παιδί, διαβόλου εγγόνι, λέει η παροιμία, κοιτάξτε και την 17Ν), τον Βασίλειο Κ. Δαγγίλα, πέταξαν την εφημερίδα στα σκουπίδια, γιατί “θεώρησαν” ότι θίγει πολιτικά πρόσωπα δικά τους, και θα είχαν συνέπειες στα ρουσφέτια. Ο μεγαλύτερος χέστης των Σανών. Τον οποίο αν τρίξεις λίγο τα δόντια, τρεμοπαίζει τα ματόκλαδα στα μάτια του χεσμένος σαν μαϊμού.

Αποτέλεσμα, αυτής της μιαρής και ανατριχιαστικής ενέργειας, ήταν η παραίτηση από όλα στο σωματείο του Αργυρίου Γ, Δαγκίλα, ο οποίος, αφενός μεν, δεν ξανά ασχολήθηκε μ' αυτό, παρότι το ίδρυσε, αφετέρου, δεν ξαναμίλησε μ' αυτά τα γελοία και ανυπόληπτα πρόσωπα.

Και το σωματείο πήρε την κάτω βόλτα. Η προεδρεία του δασκάλου Χαριλάου Β. Αργυρίου, κάτι πήγε να κάνει, όμως δεν είχε διάρκεια, και οι επόμενοι πρόεδροι, απλά σκύλεψαν πάνω στο πτώμα του “Απολλωνείου”, σε προχωρημένη σήψη.

Όμως! Ο “Απολλώνειος” (η ιδέα, οι ιδέες δεν σβύνουν, ποτέ) δεν έσβησε, έστω και πτώμα! Πάντοτε... ανάσαινε, και φώτιζε έως τις μέρες μας την πολιτιστική ανάπτυξη των Σανών, για να γνωρίσει την μεγαλύτερη ξευτίλα και ανυποληψία που γνώρισε ποτέ, στην 40χρονη κοντά ιστορία του, μόλις πρόσφατα.

ΣΗΜΕΡΑ

Σήμερα το σωματείο δεν έχει καμιά, απολύτως, σχέση, με αυτό της ιδρύσεώς του. Και είναι ιδοκτησία τριών-πέντε επιτηδείων, που το έχουν για να εξαπατούν τον κόσμο, με δείθεν εκδηλώσεις πολιτιστικές που τις βαφτίζουν, και για να κονομούν τα προς του ζειν, να βγάζουν μεροκάμματο, δηλαδή.

Τα πρόσωπα αυτά δεν έχουν ιδέα πως διοικήται ένα σωματείο, δεν έχουν διαβάσει ΠΟΤΕ το καταστατικό του -γιατί απλά, δεν το έχουν- δεν έχουν ιδέα από τα άρθρα του, και τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από αυτά. Είναι ημιμαθή και αμόρφωτα πρόσωπα, δεν διέπονται από κανενός είδους πολιτιστικού ή πολιτισμικού στοιχείου, δεν έκαναν ποτέ καμία πνευματική ή ενημερωτική γιορτή, εκδήλωση, ει μη μόνον φαγοπότια, κλαρίνα, ζουρνάδες και πανηγύρια, πως θα φάμε πως θα πιούμε, και πως θα χορέψουμε στον πρώτο, να μας δει και να μας... καμαρώσει ο κόσμος! Να ρίξουμε και καμπόσα κατοστάρικα στα όργανα, κρισόπληκτοι και πένητες, κάτω από το όριο της φτώχιας που ζούμε, σύμφωνα και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Συγκεκριμένα φέτος, σε κείνο το μπεκρούλιασμα που το ονομάζουν και “Φεστιβάλ Τσίπουρου Σανών”, έβγαλαν αρκετά λεφτά τα “μέλη”, και όταν πήγαν σε άτομο που συνεισέφερε οικειοθελώς και ανιδειοτελώς στην εκδήλωση, στη γιορτή, να του δώσουν τα διακόσια ευρώ του μεριδίου του, τους τα πέταξε στα μούτρα, τους είπε “Δεν ντρέπεστε; τι είναι αυτά; Αυτός είναι ο Απολλώνειος; Εγω δεν βοήθησα για το “μεροκάμματο”, εγώ βοήθησα έτσι, επειδή μου άρεσε”.

Τα ίδια αυτά πρόσωπα, που κανείς δεν ξέρει και ποια είναι στην ουσία, ένα; δύο; τρία; Πάντως ούτε μέλη είναι, ούτε προεδρείο, γιατί εκλογές και εγγραφές μελών, ή Κατάσταση, Μητρώο μελών στο σωματείο, έχει να συνταχθεί, διατηρηθεί, εδώ και κάτι δεκαετίες! Δεν υπάρχει!

Υπάρχει μια κυρία “αλλοδαπή” (νύφη), Βουλγάρα; Αλβανή; Κανείς δεν ξέρει πούθε κρατάει η σκούφια της; Η οποία άλλοτε μοιράζει μελομακάρονα στα σπίτια δωρεά του σωματείου στα δήθεν μέλη του (ποια μέλη του; που τα βρήκε αυτή;), και άλλοτε κουπόνια εράνων, που επάνω τους γράφουν “Ιερά Μητρόπολη Αρναίας”, ιδιοκτησία και γκοβέρνο του Τράγου της Αρναίας, τον κατήντησε αυτή η κυρία τον “Απολλώνειο”! Χαρά στον άντρα της και τα παιδιά της! Στα χέρια αυτών των επιτηδείων, όποιοι και αν είναι από πίσω -γιατί, το επεναλαμβάνουμε, κανείς δεν τους ξέρει- βλέπει κάποιος μερικές φορές, κάποιους να φορούν κάτι ποδιές, πάνω στις οποίες γράφει βαρύγδουπα και... απολίστιστα, “Πολιτιστικός Σύλλογος Σανών ο Απολλώνειος”. Αλλά, ποιος “Απολλώνειος”;

Η απόλυτη ξευτίλα αυτού του σωματείου, ήταν στο περσινό μπεκρούλιασμα, και όχι “Φεστιβάλ Τσίπουρου”... (σ.σ.: πόσο φεστιβάλ; και τι πολιτισμό μπορεί να περικλείει αυτό; όταν μοναδική στο 3ήμερο εκδήλωσή του, είναι η πρόσκληση σε κάθε μεθύστακα απανταχού της Ελλάδος, να έρθει στα Σανά να μπεκρουλιαστεί τζάμπα, ολόκληρη μέρα, να φάει και κάνα σουβλάκι, να μας αφήσει καμιά δραχμή να βάλουμε στην τσέπη μας, φτωχαδάκια και... άνεργοι της κρίσεως που είμαστε!..), εκείνος ο ταλαίπωρος πάγκος με τα κεντίδια που έστρωσαν, και στον οποίο δέσποζε το βιβλίο “Σανά Χαλκιδικής”, το οποίο όμως οι διοργανωτές αυτού του μπεκρουλιάσματος, ούτε είχαν να πουλήσουν στον κόσμο που ρωτούσε και ήθελε να το αγοράσει, ούτε ήξεραν ποιος το έγραψε; Το κυριότερο; Δεν φρόντισαν να τον βρουν, να πάρουν την σύμφωνη γνώμη του όσον αφορά τα “πνευματικά δικαιώματα”, καραμπινάτο ποινικό αδίκημα δηλαδή, διασυρμός και καπήλευση αυτών. 

Τώρα θα μου πείτε, οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τι θα πει “Γενική Συνέλευση”, για ποια “πνευματικά δικαιώματα” και πράσσειν-άλογα, μας τσαμπουνάτε κλέφτικα εσείς;

Κάποιοι, βεβαίως, οι άσχετοι και οι ανίδεοι, οι αυτάρεσκοι και οι αυλοκόλακες, τα ημιμαθή ντογάνια και οι αγράμματοι, μέγκλα στο κούτελο να λάμπει η υπερηφάνεια, φροντίζουν και διαδίδουν πόσο ωραίες και πόσο πρωτότυπες είναι όλες αυτές οι ανησίες! Θα μου πείτε, δημοκρατία δεν έχουμε; Ναι. Ε, κι αυτοί, οι ανόητοι και οι ημιμαθείς, μέρος και κτήμα της δημοκρατίας είναι.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Όμως. Τέρμα οι ανοησίες με το σωματείο! Ως εδώ! Τα ιδρυτικά μέλη ακόμα υπάρχουν! Ακόμα έχουν έννομο δικαίωμα επ' αυτού. Το κυριότερο; Θέλουν να προσφέρουν. Να προσφέρουν σ' ένα χωριό, που στην ουσία αυτοί ανέδειξαν, και κάποιοι άλλοι, τρωκτικά και βρυκόλακες, το κατέστρεψαν όλα αυτά τα χρόνια.

Από σήμερα, και ως πρώτο ιδρυτικό μέλος ο υπογράφων, καλεί αυτούς που καπηλεύονται το σωματείο (όνομα και σφραγίδα), να σταματήσουν κάθε καπηλεία-δραστηριότητα, να συγκαλέσουν Γενική Συνέλευση του Σωματείου, που δεν συγκάλεσαν ΠΟΤΕ, το κυρίαρχο όργανο, να καταθέσουν σ' αυτήν ότι ιδιοκτησιακό του Απολλωνείου κατέχουν (σφραγίδες ή άλλο τι, βιβλία της βιβλιοθήκης), και να ορισθεί προσωρινή διοικούσα επιτροπη από αυτήν την Γενική Συνέλευση, σύμφωνα με το καταστατικό, η οποία σκοπό θα έχει, σε δύο το πολύ μήνες, να κάνει εγγραφή μελών, να συντάξει Μητρώο μελών, και να ενεργήσει νόμιμες και δημοκρατικές εκλογές.

Αν δεν γίνουν όλα αυτά σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, το σωματείο θα καταγγελθεί στο Πρωτοδικείο, το οποίο θα ορίσει, όπως ο νόμος ορίζει, την Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή, που θα γράψει τα νέα μέλη και θα κάνει εκλογές, και αυτοί θα υποστούν τις νόμιμες συνέπειες. Για κάθε φθορά, και για κάθε καταστροφή πραγμάτων του συλλόγου που έχουν κάνει. Όπως διάλυση και οικειοποίηση της μεγάλης βιβλιοθήκης του, η οποία όπως γράψαμε και παραπάνω, απαρριθμούσε, περίπου, πεντακόσιους τόμους βιβλία.

Κάποτε αυτός ο τόπος, ο τόπος των Σανών, αλλά και ο κάθε τόπος στην Ελλάδα, πρέπει να εκ-πολιτιστεί! Από τον μαύρο μεσαίωνα στον οποίο ζει. Και σ' αυτή την προσπάθεια, δεν πρωτοστατούν σιγουρα, οι εκμαυλιστές, οι αδαείς, οι ημιμαθείς και οι ατάλαντοι. Αυτοί απλά και σιωπηλά, στα πλαίσια και μιας αυστηρής αυτοκριτικής, μπορούν να συνεισφέρουν, σίγουρα. Αν το επιθυμούν.

ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΕΔΩ: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΖΕΡΒΟΧΩΡΙΑ